№ 16 | Deel 3: Centraal-Azië
In de nacht van Eerste op Tweede Kerstdag maakten we de derde aardbeving in ons leven mee. Het epicentrum lag in Afghanistan, maar ook wij werden er wakker van. Gelukkig bleef het hier bij flink geschud en gerinkel. Geen gewonden of schade. Toch stonden we in mum van tijd naast ons bed, want je weet nooit hoe erg het gaat worden. De vorige aardbeving die we meemaakten (begin december) viel gelukkig ook mee, maar vooral de herinnering aan de eerste, véél zwaardere aardbeving staat nog vers in ons geheugen…
Het begon midden op de dag, zomaar. Vanuit het niets begon de grond te beven en te hellen. Een héél naar en angstig gevoel. Onze eerste gedachte was: wat is dit? En direct daarna: een aardbeving! Wat moeten we doen? Waar zijn we veilig? Nou, nergens dus.
De aardbeving hield lang aan, meer dan een minuut. We renden naar buiten en bleven in groepjes midden op straat staan. Uiteindelijk bleek het mee te vallen. Her en der in het land werden schade en gewonden gemeld maar daar bleef het bij.
Tweehonderdvijftig kilometer zuidelijker was het een heel ander verhaal.
Het epicentrum van deze zware aardbeving (7.5 op de schaal van Richter) lag in het ruige Hindu Kush gebergte in het uiterste noordoosten van Afghanistan. In totaal zijn er in dit gebied bijna driehonderd doden gevallen en er waren zeker twaalfhonderd gewonden.
Om je gerust te stellen: echte zware aardbevingen komen in Tadzjikistan niet vaak voor. Wél is de aarde in deze regio eigenlijk constant in beweging. Niet waarneembare tot lichte aardbevingen komen dagelijks voor, soms zelfs meerdere op een dag. Dit geldt voor heel veel landen trouwens die aan de rand van een tektonische plaat liggen. Kijk maar eens op earthquaketrack.com. Dit helpt wellicht om het een beetje in perspectief te zien.